Drzewo rośnie średnio silnie i tworzy lekko rozłożystą, niezbyt zagęszczoną koronę, ale w młodości tworzy liczne pionowo rosnące pędy, które dobrze jest odgiąć lub skrócić. Jest wytrzymałe na mróz i ma być tolerancyjne wobec szarki, ale tę informację podawaną przez hodowców trzeba zweryfikować, prowadząc obserwacje w Polsce, gdzie szarka stanowi większy problem niż w krajach skandynawskich. W okres owocowania wchodzi najczęściej w 3. roku po posadzeniu, plonując obficie. Daje duże i bardzo duże owoce (70-90 g), znacznie większe po przerzedzeniu zawiązków. Nadmierne zagęszczanie i słabe zaopatrzenie w wodę może spowodować, że owoce będą dużo mniejsze niż zwykle i nie będą takie smaczne. Ich skórka jest purpuroworóżowa z brązowymi kropkami, ciemniejsza od strony nasłonecznionej, a miąższ jest zwarty, żółty, soczysty, bardzo smaczny i dość łatwo odchodzi od pestki. Jest to nowa odmiana, która cieszy się dużą popularnością w krajach skandynawskich i nadbałtyckich. Być może także w Polsce znajdzie uznanie konsumentów i zostanie rozpowszechniona wśród producentów.
Dojrzałość zbiorcza: połowa sierpnia
Odmiana: średniowczesna
Wrażliwość na szarkę: mała
Pochodzenie: Szwecja
Zapylacze: Królowa Wiktoria
PIELĘGNACJA: Nowo posadzonym drzewkom wiosną przycinamy gałązki o 1/3 ich długości, w celu przywrócenia równowagi pomiędzy korzeniami a częścią nadziemną oraz nadanie odpowiedniego kształtu koronie młodego drzewka. Drzewka sadzone jesienią przycinamy podczas pierwszej wiosny.
Drzewka są gotowe do posadzenia.
