Jarząb
Do rodzaju jarząb (Sorbus) należy wiele roślin (drzew, rzadziej krzewów) z rodziny różowatych o wspaniałych walorach dekoracyjnych.
Najpopularniejszym gatunkiem jest jarząb pospolity, powszechnie nazywany czerwoną jarzębiną, rzadko dorastający do 15 m wysokości. Jego ozdobą są nieparzysto pierzaste liście i czerwone (lub pomarańczowe) owoce zebrane w podbaldachy.
Równie dekoracyjne, choć rzadziej spotykane w naszym kraju, są jarząb: brekinia, mączny, szwedzki, czy Arnolda. W środowisku naturalnym w Polsce występuje także jarząb: mączny oraz szwedzki.
Jarząb jest ceniony na swą łatwość uprawy. Najobficiej kwitnie i owocuje w miejscach słonecznych, ale dobrze radzi sobie także w częściowym zacienieniu. Toleruje różne typy gleb, nawet te piaszczyste, choć powinno się unikać gleb podmokłych i gliniastych. Większość jest w pełni mrozoodporna i nie wymaga stosowania osłony na zimę. Młode okazy w czasie suszy zależy podlewać, starsze dobrze znoszą nawet długotrwałe niedobory wody.
Jarząb nie wymaga regularnego cięcia, wykonuje się je w razie potrzeby. Jarzęby można sporadycznie dokarmiać, najlepiej nawozami organicznymi, np. obornik. Jarząb jest mało podatny na choroby oraz szkodniki.
Jarząb w małych ogrodach może pełnić funkcję soliterów. Warto wykorzystywać je do tworzenia szpalerów i alei a nawet założenie dzikiego żywopłotu.
Owoce jarzębów stanowią cenne źródło pokarmu dla ptaków w okresie późnojesiennym i zimowym.