Oman Wielki (P9)

Bylina o pędach wyprostowanych, nierozgałęzionych, wysokości 25–30 cm. Koszyczki kwiatowe żółte, średnicy 2,5–5 cm, najczęściej pojedynczo na wierzchołkach pędów, w VII–VIII. Odporna na suszę, nie wymagająca co do gleby. Doskonale pasuje na łąki kwietne. Sadzić w małych grupach po 3-10 razem. Liczba roślin na 1 m² - 16.

Oman znany jest od wieków. W starożytnym Rzymie był używany jako lekarstwo, przyprawa, a korzeń smażony z cukrem był przysmakiem. Z korzeni tej rośliny wytwarza się wino. Oman jest jedną z najbardziej okazałych bylin, może dorastać do 1,5 m wysokości. Pędy grube, mocne, rozgałęzione na wierzchołku. Dolne liście są duże, owalne, przymocowane długimi ogonkami, podstawa nie ma ogonków. Na wierzchołkach gałęzi, od czerwca do jesieni, jak słoneczniki, pojawiają się duże kosze kwiatowe o średnicy 8 cm. Cały kosz jest złocistożółty.