Żonkil w ogrodzie - sadzenie, wymagania, pielęgnacja
Żonkil w ogrodzie
Żonkila raczej przedstawiać nikomu nie trzeba. Żółte kwiaty wdzięczą się w ogrodach już od kwietnia. W przyrodzie możemy spotkać 40 gatunków tych pięknych kwiatów. Mogą być wielokwiatowe, pojedyncze, białe, czerwone, kremowe, różowe i żółte. Żonkil to oczywiście nazwa zwyczajowa narcyza jonquille!
Żonkil — trochę historii
Narcyz swe miejsce miał już w mitologii. Był to młodzieniec niezwykłej urody, który pochodził od nimfy i bóstwa rzecznego. Z góry miał zaznaczone, że aby dożyć późnej starości nie może oglądać swego odbicia. Jako dorosły młodzieniec był zapalonym myśliwym. Nie w głowie były mu powłóczyste spojrzenia, jakie posyłały mu zakochane w nim dziewczęta i nimfy. Okrutnie los postąpił z nimfą Echo. Według mitologii odtrącona przez Narcyza stopniowo nikła, aż pozostał po niej tylko jękliwy głos. Mówi się, że wzgardzone kobiety udały się po pomoc do potężnej Nemezis. Oskarżyły młodzieńca o obojętność i egoizm. Wielka bogini zdecydowała się wymierzyć sprawiedliwość. Pewnego poranka powiodła młodziana nad słoneczną polanę, gdzie płynęło źródełko. Zmęczony po polowaniu Narcyz zapragnął się odświeżyć. Pochylił się nad strumieniem, aby ugasić pragnienie. Ujrzał w tafli wody swoją twarz. I niestety zakochał się sam w sobie! Pomimo ciągłego nachylania nad wodą, nie mógł on dosięgnąć swojej twarzy. Przestał przyjmować napoje i pokarmy. Tak długo przebywał on nad słonecznym źródłem, aż zapuścił korzenie. W końcu jego ciało Narcyza uległo rozkładowi i zmieniło się w delikatny kwiat o złotym środku. Subtelny kwiat oglądał się wiosną i latem w tafli wody.
Żonkil — symbolika
Od czasów starożytnych żonkile były symbolem nadziei na nowe życie. W tradycji chrześcijańskiej żonkil symbolizuje triumf miłości nad śmiercią, poświęcenia nad egoizmem. Kwiat żonkila poprzez swą barwę, zapach i subtelność uświadamia nam wyższe cele bytu. Żonkil symbolizuje kruchość i ulotność życia.
Żonkil — opis rośliny
Żonkil Narcissus jonquilla to smukły narcyz, który osiąga około 40 cm wysokości. Porównując go z innymi gatunkami narcyzów, ma najdłuższą łodygę. Kwiaty narcyz ma jednakowo złotożółte. Cechuje się przyjemnym zapachem i średnicą 3 cm. Płatki korony są ostro zakończone, a przykoronek ma zaledwie 4 mm wysokości. Imponująca jest szerokość przykoronka, która wynosi aż 10 mm. Zwykle na jednym pędzie wyrastają dwa kwiaty. Kwiatów możemy oczekiwać w kwietniu. Podziwiamy je do maja
Żonkil — sadzenie
Sadzenie żonkila zwykle rozpoczyna się od sierpnia, aż do końca października. Jeśli uprawiamy żonkile (takie jak np. Narcyz Jonquilla Żonkil Quail żółty) w naszym ogrodzie, to wykopywać je możemy na przełomie czerwca i lipca. Głównym wyznacznikiem wydobywania cebul żonkila jest jego zasychanie liści. Cebule żonkila osuszamy w ciemnym i ciepłym pomieszczeniu. W takim miejscu pozostają do końca lata. Musimy pamiętać o tym, aby wnętrze cebulowego lokum było suche. Do przechowywania możemy użyć skrzynek wypełnionych piaskiem lub suchym torfem. Cebule żonkili wykopujemy co 3-4 lata i zmieniamy im stanowisko. Skutkuje to lepszym kwitnieniem i zdrowotnością roślin. Pozostawione na rabacie zbyt długo będą słabo kwitły, a kwiaty będą coraz mniejsze. Przed sadzeniem żonkile można zaprawić środkiem grzybobójczym. Możemy zaprawić je na sucho lub wymoczyć je w wybranym preparacie. Żonkile sadzimy na głębokość 4-8cm, oczywiście w zależności od wielkości cebulek. Możemy przyjąć zasadę, że głębokość sadzenia winna być równa trzykrotnej wielkości cebulki. Żonkile (w tym m.in. Narcyz Jonquilla Żonkil wonny Pipit kremowo-żółty) powinny rosnąć w odstępie 15-20 cm.
Żonkile - wymagania
Miejsce dla narcyza jak mówi mitologia, powinno być słoneczne i ciepłe. Lubią one żyzną i dobrze przepuszczalną glebę. Odczyn gleby dla żonkila zbliżony jest do obojętnego. Należy unikać gleb ciężkich i nadmiernie podmokłych. Szybko wtedy może dochodzić do chorób grzybowych i gnicia cebul (więcej na ten temat możesz przeczytać w artykule “Choroby i szkodniki narcyzów”). Żonkile po posadzeniu podlewamy. Warto żonkile nawozić. Zabieg nawożenia przeprowadzamy wczesną wiosną przed kwitnieniem, jak i w czasie kwitnienia. Dobrze jest ściółkować podłoże, gdzie znajdują się cebule narcyzów i żonkili. Ograniczymy parowanie wody z podłoża. Dodatkową ściółkę rozkładamy po pierwszych przymrozkach. Możemy do tego użyć zaschniętych liści i gałązek świerkowych.