Wysiew w szklarni zaczynamy w kwietniu, a do gruntu w maju. Przerywkę robimy w maju do czerwca. Zbiór należy zacząć od sierpnia do końca września.
Kiełkowanie nasion ogórka następuje już w temperaturze 15–18°C, a najlepsza to 20°C. Przy utrzymującej sie temperaturze poniżej 10'C dochodzi do zahamowania wzrostu młodych ogórków. Kwiaty otwierają się w temperaturze powyżej 15'C, a pylniki produkują pyłek przy 17'C.
Stanowisko dla ogórków winno być osłonięte od wiatru, zaciszne, lecz niezacienione. Podłoże powinno być próchniczne, przepuszczalne, łatwo nagrzewające się. Ogórki prawidłowo rozwijać się będą na czarnoziemach, lessach, madach i glebach piaszczysto-gliniastych. Nie zaleca się uprawiać ogórki na glebach z wysokim poziomie wód gruntowych, ciężkich i zimnych.
Ogórki mają umiarkowane wymagania pokarmowe, niewystarczające jest jednak nawożenie organiczne, braki należy uzupełniać nawożeniem mineralnym.
Wartości odżywcze ogórków nie są duże, ale cenione są za związki, które posiadają. Związki te są o charakterze zasadowym i pomagają odkwasić organizm. Podobnie jak arbuzy czy melony, ogórki składają się z 96% wody. Dzięki temu są małokaloryczne, pomagają także usuwać nadmiar wody z organizmu. Ogórki wyhodowane samodzielnie warto spożywać ze skórką, gdyż mają wtedy najwięcej składników odżywczych. Ponadto ogórki zawierają potas, magnez, mangan i miedź. W ogórkach znajdziemy również niewielkie ilości witaminy K, C i witamin z grupy B. Dzięki swoim właściwościom regeneracyjnym jest stosowany w kosmetyce, ma działanie przeciwzmarszczkowe, odtruwające i rozjaśniające. Sok ze świeżych ogórków doskonale oczyszcza skórę. Zalecany jest nawet dla skóry wrażliwej.
Ogórki są polecane przy wszelkich rodzajach chorób: serca, dróg moczowych, reumatyzmie.
