Wiąz szypułkowy (C2)

Wysokie drzewo liściaste o deskowatych przyporach korzeniowych. Pędy często pokryte są licznymi odroślami, a czasami wyrastają z nich bulwowate narośla.

Wiąz szypułkowy Ulmus laevis

Drzewo przez swój wygląd tworzy aurę starego i tajemniczego drzewa. Posiada typową dla wiązów wyraźnie asymetryczną nasadę blaszki liściowej. U wiązu szypułkowego asymetria ta jest wyraźniej zaznaczona niż u pozostałych gatunków. Owoce wiązu mają postać dojrzewających na wiosnę małych i płaskich, dyskowato oskrzydlonych orzeszków. Inaczej niż u wiązu polnego i górskiego, nie są siedzące, a zwisają na 1-2cm na cienkich szypułkach. Wiąz szypułkowy jest chętnie sadzony jako roślina ozdobna, przy czym ze względu na duże rozmiary najlepiej sprawdzi się jako drzewo miejskie. W ogrodach natomiast są zazwyczaj spotykane jego rozmaite odmiany ozdobne o mniejszych gabarytach. 

Wiąz szypułkowy występowanie

Środkowa i południowo-wschodnia Europa, Azja Mniejsza, Kaukaz. W Polsce spotykany na terenie całego kraju, w tym głownie na nizinach do 600 m.n.p.m. Nigdzie jednak nie występuje zbyt licznie. Wiąz szypułkowy jest również uprawiany w Australii.

Wiąz szypułkowy uprawa

Wiąz szypułkowy jest najmniej wymagającą odmianą z rodziny wiązów. Lubi gleby wilgotne do mokrych. w tym okresowo zalewane, jednak na czas nie dłuższy niż ok.20 dni i żyzne, bogate w składniki pokarmowe. Wiąz jest drzewem ciepłolubnym, przy tym jednak całkowicie mrozoodporne, preferujące półcień, dobrze znosi duże zaciemnienie nawet.