Dąb wielkoowocowy

To drzewo o długowieczności i umiarkowanym tempie wzrostu, osiągające wysokość do 30 metrów. W przyrodzie występuje głównie w środkowych i wschodnich stanach USA, a także w Kanadzie, gdzie jest najpospolitszym gatunkiem drzewa. Jego zasięg jest wyjątkowo rozległy na północ, przewyższając inne gatunki dębu w Ameryce Północnej. Kora pnia jest grubościenna, z głębokimi podłużnymi bruzdami, ma szary odcień i wykazuje odporność na działanie ognia. Młode pędy pokryte są delikatnym owłosieniem, podczas gdy starsze pędy często są wyposażone w paski korkowe. Liście są charakterystycznie duże, średnio osiągające długość około 25 cm czasem nawet przekraczając 40 cm. Mają owalny kształt, grupują się na końcach gałązek i prezentują ciemnozieloną stronę górną, natomiast spodnia strona jest szarozielona i owłosiona. Liście wyróżniają się zatokowymi wcięciami, z 5-7 wcięciami na każdym brzegu. Wierzchołek liścia czasem obejmuje nawet 1/3 jego całkowitej długości, a dolna połowa blaszki liściowej zwykle wykazuje głębokie wcięcia. Jesienią liście przed opadnięciem zmieniają kolor na lekko żółty lub brązowy. W okolicach września dojrzewają bardzo duże żołędzie o średnicy około 2,5-5 cm (największe spośród wszystkich północnoamerykańskich gatunków). Początkowo mają jasnobrązową barwę, która po dojrzeniu zmienia się na ciemnobrązową. Miseczki, w których osadzone są żołędzie, pokryte są szorstkimi łuskami, które tworzą frędzlowaty brzeg w 1/4 lub do połowy ich powierzchni.