Kalina Dawida

Nieduży krzew z rodziny piżmaczkowatych (dawniej przewiertniowatych), Kalina Dawida (Viburnum davidii), pochodzi z Chin, ale jest także uprawiany w innych częściach świata jako roślina ozdobna. Viburnum davidii

Kalina Dawida

Krzew osiąga wysokość około 0,5-1,5 m. Jest to krzew niski, ale rozłożysty o pięknym, gęstym, kopulastym kształcie. Ma sztywne, rozgałęzione pędy, które są podbarwione na czerwono. Liście są szerokolancetowate, zimozielone, skórzaste i błyszczące, z wyraźnie zaznaczonymi trzema podłużnymi nerwami głównymi i siateczką nerwów bocznych. Liście są osadzone na krótkich, sztywnych, grubych, czerwonych ogonkach. Kalina Dawida kwitnie wiosną (V-VI), wytwarzając drobne, pięciopłatkowe, białe kwiaty zebrane w gęste baldachogrona na szczytach pędów. Ponieważ roślina jest dwupienna, na jednym egzemplarzu mogą pojawiać się tylko kwiaty męskie lub tylko żeńskie.

Wymagania 

Kalina Dawida wymaga stanowiska półcienistego i zacisznego oraz żyznej, przepuszczalnej gleby o stałej, lekko wilgotnej konsystencji i obojętnym lub lekko kwaśnym pH. Roślina jest wrażliwa na suszę, dlatego w okresach bezdeszczowych konieczne jest podlewanie. Nie wymaga przycinania, ponieważ ma piękny, naturalny, gęsty i kopulasty pokrój. Wiosenne usuwanie pędów chorych, przemarzniętych lub uszkodzonych jest wystarczającym zabiegiem pielęgnacyjnym.

Kalina Dawida nie jest w pełni mrozoodporna, dlatego zaleca się jej uprawę w najcieplejszych rejonach kraju. Młode egzemplarze warto okrywać na zimę włókniną lub stroiszem.

Zastosowanie

Kalina Dawida to mało powszechnie znany, lecz niezwykle fascynujący rodzaj kaliny. W ogrodzie wspaniale wygląda na pagórkach, kamienistych obszarach oraz murkach, a także może być stosowana na większych obszarach jako roślina okrywowa.