Lilia himalajska Kardiokrinum olbrzymie

Lilia himalajska Kardiokrinum olbrzymie

Roślina ta pochodzi z Himalajów i Południowej Azji. Wczesną wiosną pojawiają się duże, odziomkowe, zielone, sercowate liście, które tworzą bardzo gęstą rozetę. Latem spomiędzy gęstych liści wyrasta gruby i sztywny pęd, na którego szczycie wyrastają 20cmetrowe, trąbkowe kwiaty. Są one w pąku zielone, a po rozwinięciu barwa zmienia się na białą z przebarwieniem wewnątrz. Kwiaty lilii himalajskiej bardzo silnie i pięknie pachną.

Lilia himalajska jest rośliną monokarpiczną, co oznacza, że mateczna cebula kwitnie raz, a potem zamiera, lecz wcześniej wydaje cebulki potomne, które to zakwitną w roku następnym. 

W czasie kwitnienia roślina ta osiąga 2-3m wysokości.

Stanowisko dla lilii himalajskiej winno być półcieniste bądź cieniste, dość chłodne o próchnicznej, przepuszczalnej i żyznej ziemi. Winna być lekko wilgotna o lekko kwaśnym odczynie. Aczkolwiek należy pamiętać, iż kardiokrinum olbrzymie nie znosi suszy tak samo jak zalewania, dlatego tez warto posadzić ją na podwyższonym terenie, aby zimą czy też po zimie woda nie zalegała w korzeniach. 

Nie jest w pełni mrozooodporna (-20) dlatego też, w chłodniejszych regionach kraju cebule wykopuje się i przechowywuje do wiosny w pomieszczeniu. Pozostawiając w glebie lilię himalajską trzeba przykryć grubą warstwą ściółki.