




C2 - roślina sprzedawana w doniczce plastikowej o pojemności 1,4L do 2,5L
Porzeczka czerwona Jonkheer van tets na pniu w doniczce
Opis produktu
Porzeczka czerwona na pniu Jonkheer van tets
To odmiana holenderska, wysoko ceniona w krajach europejskich jako towarowa i amatorska.
Krzew rośnie bardzo silnie, pokrój kulisty spłaszczony, w starszym wieku rozłożysty, luźny. Pędy przed zdrewnieniem żółtawozielone, z jasnymi, czerwonymi smugami, na wierzchołkach rzadko owłosione, po zdrewnieniu szare, o skórce szarobrązowej, pękającej.
Liście średniej wielkości i małe, 5-klapowe, niektóre asymetryczne, ciemnozielone, dość grube, trochę skórzaste, rzadko rozmieszczone na pędzie.
Kwiatostany bardzo długie, luźne. Kwiaty średniej wielkości, talerzykowate, z wyraźnym zielonym wałeczkiem u nasady płatków. Najwięcej kwiatostanów tworzy się na pędach 2-letnich, ale również na jednorocznych i 4-letnich. Na starszych gałęziach grona są krótsze, przestrzelone, owoce mniejsze.
Kwitnie wcześnie. Odmiana średnio plenna, w pełnię owocowania wchodzi wcześnie.
Grona tej odmiany są długie, o gęsto rozmieszczonych jagodach. Owoce duże, kuliste, barwy wiśniowoczerwonej. Jagody bardzo duże, zmniejszające się ku wierzchołkowi grona, kuliste, z lekko sterczącymi resztkami okwiatu.
Skórka wiśniowo-czerwona, cienka, mało wytrzymała, o żyłkach słabo widocznych. Nasiona przeświecają przez skórkę. Miąższ dość kwaśny, zwarty.
Nadaje się do uprawy w cieplejszych rejonach, gdzie rzadziej występują przymrozki. Polecana do uprawy szpalerowej, do zbioru ręcznego. Możliwy także zbiór kombajnowy.
Owoce dojrzewają bardzo wcześnie - w ostatnich dniach czerwca lub na początku owocu lipca. Dojrzewanie w gronie równomierne. Zbiór łatwy. Owoce źle znoszą transport.
Forma pienna (krzew szczepiony na pniu). Osiąga wysokość 1 -1,5 m.
Porzeczka pienna wspaniale prezentuje się posadzona przy bramie ogrodowej lub wzdłuż alejki. Z powodzeniem może pełnić rolę solitera. Zbieranie owoców jest szybsze i prostsze niż w przypadku form krzaczastych. Dzięki formie piennej można uzyskać wiele wolnej przestrzeni wokół palika, którą można obsadzić np. niewielkimi roślinami ozdobnymi czy też niskimi krzewami owocowymi jak poziomka. Sadzonki porzeczki piennej można sadzić gęściej niż sadzonki porzeczki krzewiastej, co jest kolejną zaletą tej formy porzeczki. Konsumenci chwalą sobie również lepszą mrozoodporność piennych form porzeczki. Należy pamiętać, że każda sadzonka porzeczki piennej wymaga dodatkowej podpory poprzez palik podporowy. Porzeczka pienna wymaga odpowiedniego przycinania. W pierwszym roku należy skrócić pędy rośliny o około 1/3 długości. Ponadto, należy usuwać wszelkie odrosty korzeniowe i pędy wyrastające z pnia (podkładki).
Generalnie porzeczka to bardzo popularny krzew owocowy, często spotykany w naszych ogródkach.
Wymagania
Uprawa tej rośliny nie jest trudna, wystarczy raz na dwa, trzy lata przycinać stare pędy.
Czarna porzeczka nie jest wymagającą rośliną. Aby cieszyć się obfitymi zbiorami, powinniśmy posadzić ją w miejscu słonecznym i osłoniętym od wiatru, w glebie przepuszczalnej o odczynie obojętnym (pH 6-7). Im więcej słońca porzeczka dostanie, tym lepiej będzie rosła i się rozrastała.
Aby rośliny obficie plonowała, można zastosować nawozy mineralne lub organiczny biohumus.
Należy pamiętać o regularnym podlewaniu, zwłaszcza w porze owocowania.
Zastosowanie
Owoce i liście czarnej porzeczki mają właściwości lecznicze. Od najdawniejszych czasów ich dobroczynny wpływ na zdrowie wykorzystywała medycyna ludowa. Leczono nimi choroby górnych dróg oddechowych, reumatyzm, a także wzmacniano włosy. Owoce czarnej porzeczki mają więcej witaminy C niż cytryna!!! A także mają 4x więcej tej witaminy niż pomarańcza.
Liść czarnej porzeczki zawiera bogactwo garbników, lotne olejki eteryczne, rutynę oraz flawonoidy. Napar z ziela pozwala na oczyszczenie organizmu z toksycznych substancji. Popijanie herbatki opóźnia starzenie się organizmu i dostarcza witamin, a szczególnie witaminę C –antyoksydant, o działaniu antynowotworowym.



Szacunkowa wysokość jaką osiągnie roślina za 7 do 10 lat przy przeciętnych warunkach środowiskowych.
