Róża historyczna Voyage Licencjonowana ®

Róża Voyage ma  pięknie prezentujące się bardzo duże, do 14 cm średnicy kwiaty, które wyglądem nie przypominają klasycznych róż wielkokwiatowych lecz róże historyczne.

Niedawno urodą tych kwiatów zachwycili się floryści, którzy poszukują tej odmiany do wielogatunkowych bukietów. Kwiaty
w urokliwym, biało różowym kolorze, którego odcień zależny jest od rozchylenia płatków. 

Pąki z początku mają kulistą budowę, później ćwierć rozetową a rozwinięte kwiaty przypominają spłaszczone kule.

Niezwykle uwodzi też delikatny zapach róży Voyage.

Dodatkowo kwiaty zachwycają trwałością, w ogrodzie jak i w wazonie.

Odmiana bardzo zdrowa i odporna, o mocnych, rozkrzewionych krzewach i wyprostowanym pokroju.

Tak naprawdę urodę tej odmiany można docenić dopiero widząc ją na żywo co potwierdza wiele osób, które nie dostrzegło jej w katalogu a widząc ją w ogrodzie zachwyciło się jej pięknem.

Odmiana polecana do sadzenia na rabatach pojedynczo lub w niewielkich grupach. Również na wielogatunkowych rabatach w połączeniu z bylinami gdzie tworzy niezwykle romantyczny efekt. 

Dorasta do 100cm 

Szerokość 50cm

Róża wielkokwiatowa wprowadzona na rynek w 2013 roku przez firmę Rosen Tantau.

Co należy wiedzieć o uprawie róż pnących?

Wybór stanowiska pod uprawę: ciepłe i słoneczne

Wymagania glebowe: najlepiej rosną na glebach lekkich, przepuszczalnych i zawierających próchnicę

Przygotowanie stanowiska pod uprawę: róże nie przepadają za świeżym nawozem, tym samym przed ich posadzeniem glebę należy głęboko uprawić (około 70 cm) i nawozić dobrze rozłożonym i przekompostowanym obornikiem w ilości 8-10 kg na 1 m². Ziemia przed sadzeniem powinna osiadać co najmniej przez 2 tygodnie. Po posadzeniu róże należy obficie podlać i usypać kopczyk przykrywający nasadę pędów. Kopczyki rozsypuje się na wiosnę.

Zabezpieczanie na zimę: W pierwszych latach po posadzeniu róże pnące trzeba na zimę zabezpieczać. Dolną część krzewu obsypuje się ziemią, a pędy po zdjęciu z podpór związuje się i nakrywa gałązkami świerka lub jałowca, a następnie słomą lub liśćmi.

Cięcie: należy wykonywać ostrożnie, gdy pąki są nabrzmiałe i widoczne. Wycina się najpierw pędy stare, następnie cienkie, uszkodzone, suche i nieprawidłowo rozmieszczone. Skracanie pozostałych ogranicza się do obcięcia części przemarzniętych oraz psujących pokrój roślin. Cięcie powinno się wykonywać pod skosem, około 0,5 cm nad pąkiem.